หลังจากเมื่อวานที่ต้องไปเรียนชดเชยในวันเสาร์ ตอนเช้าพ่อไปส่งที่โรงเรียน พอตอนเย็นจะกลับบ้าน ก็เดินไปที่คิวรถ แต่ไม่มีรถกลับบ้านแม้แต่คันเดียว ความซวยก็เคลื่อนเข้ามา เพราะลุงคนหนึ่งบอกว่า "รถเพิ่งออกก่อนหน้าหนูไปเมื่อกี้เอง" ฉันก็นั่งทำหน้าละห้อยอยู่ตรงคิวรถ เหว่หว้าสุดๆ และตอนนั้นก็กำลังป่วยด้วย ปวดหัว ตัวร้อน เจ็บคอ ถ้าร้องได้คงจะร้องลั่นเลยแหละ นอกจากไม่สบายแล้ว ไม่มีรถกลับบ้าน แถมยังไม่มีคนอยู่เป็นเพื่อนอีก ชีวิตนี้ช่างแสนเศร้าเหลือเกิน แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น พอกดรับปลายสายก็ถามว่า "ตอนนี้หนูอยู่ไหน" ฉันก็บอกว่า "อยู่คิวรถ ไม่มีรถกลับบ้าน" ป้าฉันก็บอกว่าเดี๋ยวไปรับเพราะตอนนี้มาทำธุระพอดี ฉันก็ยิ้มแป้นที่จะได้กลับบ้านละ และป้าก็มารับ แต่ก่อนกลับ ป้าแวะซื้อของที่ Big C ฉันก็เดินขึ้นชั้นบน และก็ได้ยินเสียงกรี๊ดของสาวๆเต็มเลย คิดว่าต้องมีไรแน่นอน พอเข้าไปดูก็เห็นพี่เมาส์ และดาราอีกหลายคนแต่ไม่รู้จัก กำลังถูกล้อมด้วยผู้หญิงเป็นร้อย เป็นพัน (เวอร์ละ) ฉันอยากจะเข้าไปถ่ายรูปนะ แต่โดนเบียดจนกระเด็นเลย แถมทนฟังเสียงกรี๊ดของพวกผู้หญิง 18 หลอดไม่ได้ ฉันก็เลยเดินออกมา แต่ก็ดีใจมากๆเลยที่ได้เจอพี่เมาส์ ตัวจริงหล่อมากกก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น