วันนี้มีคนๆหนึ่งซึ่งก็ไม่ค่อยสนิทนะ มาถามฉันว่า "ทำไมไม่เลือกเรียนสายวิทย์ล่ะ" ฉันก็ตอบกลับว่า "ไม่อยากเรียน" แค่นี้แหละ ไม่มีไรมาก แล้วป้าคนนั้นก็พูดถึงข้อดีให้หม่อมแม่ของฉันฟัง ว่าลูกของเขานะเรียนสายวิทย์ จบมามีงานทำอย่างนั้นอย่างนี้ ตอนนี้เงินเดือนก็ประมาณ 20000 กว่า ส่งมาให้พ่อ แม่ ใช้ก็เดือนละหลายพัน แล้วก็บราาาๆๆๆๆๆ ต่อไปเรื่อยๆ แล้วก็พาดพิงมาถึงสายที่ฉันกำลังเรียนอยู่ว่า "จบแล้วจะไปทำงานอะไรหรอ จะสู้คนอื่นๆได้มั้ย คนเก่งมีตั้งมากมาย แถมตัวยังไม่มีความรู้ภาษาจีนมากเท่าไหร่ " ฉันก็ตอบว่า "ไม่รู้เหมือนกัน มันเป็นเรื่องของอนาคต " หลังจากที่ป้าคนนั้นพูดมา ฉันไม่ตอบ ก็คงจะรำคาญมั้ง ก็เลยกลับบ้านตัวเองไป แต่ใจจริงฉันอยากจะไล่ด้วยซ้ำ แต่ไม่อยากทำเพราะมีแม่อยู่ด้วย
( ฉันไม่เรียนสายวิทย์เพราะไม่ชอบ ฉันเรียนในสิ่งที่รัก และก็รักในสิ่งที่เรียน แค่นั้นแหละ ไม่จำเป็นต้องเดินตามคนอื่นๆ ไม่จำเป็นต้องเหมือนใคร พี่ฉันก็เรียนสายวิทย์นะ แถมยังจบจาก จุฬาลงกรณ์ ซะด้วย ซึ่งก็เป็นสิ่งที่ภาคภูมิใจของพ่อ แม่ นะ พ่อและแม่ อยากให้ฉันเรียนสายวิทย์ เพราะอยากให้ฉันเป็นหมอ แต่ฉันบอกกับท่านว่า ฉันไม่ชอบ ฉันเรียนไม่ได้ ฉันไม่ได้รัก ถ้าเรียนไปเกิดไม่รอดขึ้นมา ก็ไม่มีประโยชน์อะไร แค่นี้แหละ ฉันพูดแค่ครั้งเดียวและก็ไม่พูดอีกเลย แต่พ่อก็ยังพูดกรอกหูฉันทุกวันว่า เรียนสายวิทย์ดีอย่างนั้นอย่างนี้ แต่ฉันไม่สนหรอก ฉันเลือกทางเดินที่ฉันชอบและรักดีที่สุดแล้ว)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น